دنیای بی مهر....

سختترین جای زندگی اینه که افسار زندگیت از دستت خارج شده باشه و سردرگم باشی،هر روز ناامیدتر از دیروز باشی،ندونی با خودت توی زندگی چند چندی،هر ثانیه از زندگی برات قدر هزار سال میگذره،هر روزی که میگذره تلاش و پشتکارت کمتر میشه و کلا قید زندگی کردن رو میزنی،بدتر از همه اینه که دیگه سر از رفتارها و کارهای خودت درنمیاری،نمیدونی چرا هی اشتباهات گذشته رو تکرار میکنی و ضربه های بدتر میخوری،از سر بی پناهی و درموندگی به هر کس و ناکس پناه میبری و خورد میشی،از اینکه هر نامحرمی رو محرم اصرار دونستی کلی زخم توی قلبت و روحت داری،مدام به خودت میگی چرا اونقدر ضعیفی که به هر انسان نمایی پناه میبری،از یه جایی به بعد دیگه از همه چی میبری و اونقدر خسته و بی رمقی که توانی برای ادامه نداری،اینقدر از دنیا و آدماش بی مهری دیدی که توی پیله تنهایی خودت فرو میری و از آدما دور میکنی،از یه جایی به بعد به بعد از خودت قطع امیدی میکنی و مدام با خودت میگی کاش پا به این دنیا نذاشته بودم....