آدمای زمین........

تاوان بعضی اشتباهات خیلی سخت و سنگینه و وقتی مجبوری مدام تاوانش رو پس بدی روزهات میشه پر از درد و رنج،اینکه فکر کنی هر نامحرمی محرم اسرار زندگیت تاوانش خیلی سخته، اینکه فکر کنی وقتی از مشکلاتت به بقیه بگی کمی از اون درد و رنج کمتر میشه سخت در اشتباهی آدما قضاوتت میکنن و هزار درد دیگه بهت اضافه میکنن،وقتی همچین اشتباهی رو مرتکب میشی دیگران فکر میکنن دنبال ترحم و دلسوزی هستی و میخوای اینطوری جلب توجه کنی اما اونا خبر ندارن که چون ساده ای و همه رو خوب میبینی و فکر میکنی میتونن کمکت کنن باهاشون حرف میزنی،گاهی وقتی همچین اشتباه بزرگی رو مرتکب میشی برای پاک کردنش هیچ راهی نداری و مجبوری مدام و هر روز و هر ساعت بار شماتتش رو به دوش بکشی و درد بکشی و مجبور باشی به صورت معمول با اون آدما حرف بزنی اما اونا فکر کنن تو مزاحمی و سریع دست به سرت کنن تا مبادا حرف اضافه تری بزنی خیلی زجرآوره و تمام غرور و وجودت له میشه،وقتی همچین اشتباهی رو مرتکب میشی یه سری از آدما چنان زخمی رو روی روح و قلبت باقی میذارن که هیچ وقت فراموشت نمیشه و با چشمای پر از اشک سرت رو بالا میکنی و به آسمون نگاه میکنی و به خدا میگی هیچ وقت نمیبخشی شون و از خدا میخوای جواب دلت شکستت رو جوری بهشون بده که بدونن جواب دل شکسته تو، به آسمون نگاه میکنی و میگی خدا آدمات رو ببین فقط ازشون کمک میخواستم تا شاید راه گم کردم رو پیدا کنم اما ببین چطوری قضاوتم کردن و دلم رو سوزوندن، اون وقت اینطوری با درد و رنج زیاد یاد میگیری از آدما فاصله بگیری و بشی خدای سکوت، خدابا همه شون رو به تو میسپارم و هیچ وقت نمیبخشم شون.....